(niet) samen slapen

Je ligt in bed en doet verwoede pogingen om in te slapen. Zonder succes. Na een uurtje komt ook je partner naar bed en na slechts enkele minuten blijkt hij/zij al te zijn vertrokken. Jij, daarentegen, ligt nog met open ogen naar het plafond te staren. Frustrerend! En dat is nog zacht uitgedrukt. Bovenop de irritatie van het niet kunnen slapen is er de aanblik van een diep slapende partner. Dubbel irritant.  En dan gebeurt ook nog datgene waar je al voor had gevreesd. Je partner zet luid en duidelijk een snurk in. Met je oren gespitst en met ingehouden adem wacht je gespannen af. Gelukkig, een schijnbeweging. Voor nu ben je 'safe', maar voor hoe lang...?

Manon (SlaapSlim): "apart slapen is voor koppels soms nog de enige oplossing wanneer één van hen een slaapprobleem heeft. We merken dat er nog veel taboe over is, maar de impact op de relatie is vaak groot. Mensen ervaren door het slechte slapen dat ze niet de gezelligste zijn thuis. Dat legt al druk op de relatie, en dan wordt ook het samen slapen nog afgenomen. Mensen missen deze binding, juist als deze zo welkom is."

Evelien (SlaapSlim): "we moedigen mensen vooral aan om er met je partner over te blijven praten. In de groepscursus zien we bij mensen hoe groot de opluchting kan zijn als blijkt dat meer mensen zijn die niet meer met hun partner slapen."